द्वितीयः सर्गः

अथ प्रजानामधिपः प्रभाते जायाप्रतिग्राहितगन्धमाल्याम्।
वनाय प्रीतप्रतिबद्धवत्सां यशोधनो धेनुमृषेर्मुमोच॥१॥

तस्याः खुरन्यासपवित्रपांसुमपांसुलानां धुरि कीर्तनीया।
मागं मनुष्येश्वरधर्मपत्नी श्रुतेरिवार्थं स्मृतिरवगच्छत्॥२॥

निवर्य राजा दयितां दयालुस्तां सौरभेयीं सुरभिर्यशोभिः।
पयोधरोभूत चतुःसमुद्रां जुगोप गोरूपधरामिवोर्वीम्॥३॥

व्रताय तेनानुचरेण धेनोन्य॑षेधि शेषोऽप्यनुयायिवर्गः।
न चान्यतस्तस्य शरीररक्षा स्ववीर्यगुप्ता हि मनोः प्रसूतिः॥४॥

अस्वादवभिः कवलेस्तृणानां कण्डूयनैर्दशनिवारणैश्च।
अव्याहतैः स्वैरगतैः स तस्याः सम्राट् समाराधनतत्परोऽभूत्॥५॥

स्थितः स्थितामुच्चलितः प्रयातां निषेदुषोमासनबन्धधीरः।
जलाभिलाषी जलमाददानां छायेव तां भूपतिरवगच्छत्॥६॥

स न्यस्तचिह्नामपि राजलक्ष्मीं तेजोविशेषानुमितां दधानः।
आसीदनाविष्कृतदानराजिरन्तर्मदावस्थ इव द्विपेन्द्रः॥७॥

लताप्रतानोग्रथितः स केशरधिज्यधन्वा विचचार दावम्।
रक्षापदेशान्मुनिहोमधेनोर्वन्यान् विनेष्यन्निव दुष्टसत्त्वान्॥८॥

विसृष्टपाश्र्वानुचरस्य तस्य पाश्र्वद्रुमाः पाशभृता समस्य।
उदीरयामासुरिवोन्मदानामालोकशब्दं वयसां विरावैः ॥९॥

मरुत्प्रयुक्ताश्च मरुत्सखाभं तमर्त्यमारादभिवर्तमानम्।
अवाकिरन् बाललताः प्रसूनैराचारलाजैरिव पौरकन्याः ॥१०॥

...Prev | Next...